با وجود اینکه کتابخانه های دیجیتال چندین سال است که پا به عرصه وجود نهاده است، کتابخانه های ایران هنوز نتوانسته اند در دیجیتال کردن منابع خود پیشرفتی حاصل کنند ... در زیر مشکلات و مسائلی که مانع ایجاد این نوع کتابخانه می شود آمده است:

چالشها و مسائل کتابخانه ها برای ایجاد کتابخانه دیجیتالی
دسته‌بندیهای مختلفی از چالشهای کتابخانه دیجیتالی توسط سایر پژوهشگران و مؤسسات انجام شده است. نیکولسون  (Nicholson,1995) مشکلات مدیریت کتابخانه دیجیتال را در پنج دسته عمده طراحی، سازماندهی، کارکنان، راهبری و کنترل و نظارت ارائه کرد و کارکنان برنامه کتابخانه ملی دیجیتالی کتابخانه کنگره ‍Library of congress,2008)) نیز چالشهای کتابخانه دیجیتال را در پنج گروه کلی با 10 چالش به عنوان زیر مجموعه به شرح زیر دسته‌بندی کرده‌اند:
• ساخت منابع:
1. توسعه فناوری پیشرفته برای دیجیتال سازی منابع آنالوگ.
2. طراحی ابزار جستجو و بازیابی برای جبران نارساییهای فهرست‌نویسی ناقص یا اطلاعات توصیفی ناکارآمد.
3. طراحی ابزارهایی که کارایی فهرست‌نویسی و اطلاعات توصیفی منابع را از طریق مشارکت کاربران افزایش دهد.
• کارکرد متقابل:
1. ایجاد پروتکلها و استانداردهایی برای یکپارچه سازی آسان کتابخانه‌های دیجیتالی توزیع شده.
• مالکیت فکری:
1. ملاحظات قانونی در خصوص دسترسی، نسخه‌برداری و نشر منابع فیزیکی و دیجیتالی.
• دسترسی کارآمد:
1. دسترسی همزمان به منابع دیجیتالی و فیزیکی.
2. گسترش رویکردهایی برای ارائه منابع ناهمگن به روش منسجم.
3. مفیدسازی کتابخانه ملی دیجیتالی برای جوامع مختلف استفاده کننده با هدفهای مختلف.
4. ارائه ابزار کارآمد و انعطاف‌پذیر برای تبدیل محتوای دیجیتالی به منابع مناسب برای رفع نیازهای کاربران نهایی.
• ماندگاری منابع:
1. گسترش الگوهای اقتصادی برای پشتیبانی از کتابخانه ملی دیجیتالی.
دیدگاه‌ها و دسته‌بندی پژوهشگران از چالشهای کتابخانه‌های دیجیتالی نشان داد به جز نیکلسون، کمتر به جنبه‌های مدیریتی کتابخانه‌های دیجیتالی بویژه حوزه نگرشی آن، پرداخته شده است. از نوع دسته‌بندیها می‌توان دریافت با وجود عمومیت برخی از مشکلات و چالشهای کتابخانه دیجیتالی، مواردی نیز وجود دارد که برخی از کشورها بیشتر به آنها مبتلا بوده‌اند. بر این اساس در این مقاله، چالشها با توجه به مسائل و چالشهای موجود در ایران ـ که به نظر می‌رسید مدیران و کتابداران با آنها مواجه هستند ـ در پنج مقوله به شرح زیر ارائه، تحلیل و در نهایت راهکار رفع آن پیشنهاد شده است.
• چالشها و مسائل حوزه نگرشی کتابخانه‌های دیجیتالی
• چالشها و مسائل حوزه نیروی انسانی کتابخانه‌های دیجیتالی
• چالشها و مسائل حوزه ساخت مجموعه دیجیتالی
• چالشها و مسائل تجهیزات و دستگاه‌های دیجیتال‌سازی
• چالشها و مسائل حوزه حفاظت و نگهداری

گابریل گارسیا مارکز خالق شاهکار صد سال تنهایی و برنده نوبل ادبیات، شب گذشته بر اثر ابتلا به بیماری سرطان که مدت‌ها او را درگیر کرده ‌بود، چشم از جهان فروبست.

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات فارس گابریل گارسیا مارکز پس از گذراندن یک دوره بیماری سرانجام شب گذشته در سن 87 سالگی در مکزیکوسیتی درگذشت.

این اتفاق در حالی روی داد که در چند روز گذشته خانواده گابو اعلام کرده‌بودند که وی به‌علت ابتلا به سرطان  اصلا حال خوبی ندارد.

گابریل گارسیا مارکز که آثار او در زمره شاهکارهای ادبیات جهان به‌شمار می‌رود  6 مارس 1927 در  کلمبیا  به دنیا آمد. او علاوه بر رمان‌نویسی در زمینه سیاسی هم فعال بود و از دوستان نزدیک بعضی چهره‌های سیاسی دنیا از جمله فیدل کاسترو و میتران به‌شمار می‌رفت.

 آثار مشهوری چون صد سال تنهایی، پاییز پدر سالار، ساعت شوم، عشق سال های وبا از جمله رمان‌های او هستند که در طول سال‌ها الگو و سرمشق بسیاری از نویسندگان دنیا و خصوصا علاقمندان سبک رئالیسم جادویی بودند(که مارکز خالق آن بود) . مارکز در سال 1982 به دلیل نگارش رمان صد سال تنهایی توانست جایزه نوبل ادبیات را کسب کند.

گابو که بعد از درگیری با رییس دولت کلمبیا تحت تعقیب گرفت ترجیح داد کلمبیا را برای همیشه ترک کند.وی از مدت‌ها پیش در مکزیک زندگی می‌کرد

کامران فانی و بار امانتی که بر دوش دارد فانی 

 یادداشت — توسط یزدان منصوریان در فروردین 24, 1393 در 12:03 ب.ظ

 نام جناب «کامران فانی» را نخستین بار در پائیز 1376 شنیدم. زمانی که برای کنکور کارشناسی ارشد کتابداری و اطلاع رسانی دیروز – علم اطلاعات و دانش‌شناسی امروز – آماده می‌شدم. کتاب مرجع شناسی دکتر نورالله مرادی را همراه با چند اثر دیگر خریده بودم و مشتاقانه ورق می‌زدم. تقریباً همهء مطالب برایم تازگی داشت و از یادگیری درس‌های جدید خوشحال بودم. کتاب مرجع‌شناسی را که گشودم، دیدم دکتر مرادی در صفحهء نخست آن نوشته‌اند: «تقدیم به کامران فانی که بار امانت کتاب ایران را فروتنانه بر دوش دارد». ابتدا به سرعت و بی‌اعتنا از آن صفحه گذشتم. اما ناگهان لحظه‌ای درنگ کردم. بازگشتم و آن جمله را دوباره خواندم. جملهء عجیبی بود. تصویری زیبا و عمیقی در آن ترسیم شده بود، که بر ذهن خواننده نقش می‌بست. مختصر، مفید و تأمل برانگیز: بار امانت کتاب ایران، فروتنانه، بر دوش! هرچند حدود هفده سال از آن روز می‌گذرد، هنوز تاثیر این تقدیم در ابتدای کتاب مرجع‌شناسی را بر ذهنم به خوبی به خاطر دارم. تصور کنید دانشجوی جوانی از رشتهء زراعت و اصلاح‌نباتات به کتابداری کوچیده، و هیچ چیز هم از این رشته نمی‌داند. با کنجکاوی مشغول تورق منابع درسی این رشته است و در نخستین صفحه یکی از منابع اصلی با این خبر مواجه می‌شود. به این ترتیب همهء مقدمات فراهم است که نام کامران فانی و بار امانت کتاب ایران در ذهنش ماندگار شود، که شد! در آن لحظه با خود گفتم حتماً آقای فانی باید شخصیت بسیار موثر و ممتازی باشد که نویسندهء کتاب این گونه از او یاد کرده است. در میان همهء استادان رشته چرا او؟ باید دلیل روشن و محکمی داشته باشد. البته در آن زمان دلیلش را نمی‌دانستم. تازه‌ واردی بیگانه با دنیای کتابداری بودم و از نقش پررنگ بزرگانی همچون کامران فانی در توسعهء مرجع‌نگاری و منابع مرجع اطلاعی نداشتم. اما برایم بدیهی بود که کار سترگی است اگر شخصی داوطلب باشد بار امانت کتاب کشوری را بر دوش گیرد. آن هم فروتنانه. به نظرم تاثیرگذاری این جمله بر ذهن خواننده در همین قید «فروتنانه» نهفته بود. زیرا این فروتنی کل داستان را دیگرگون می‌سازد. دکتر مرادی ننوشته بود «پیروزمندانه» یا «شجاعانه» یا هر صفت دیگری از این دست. به نظرم انتخاب «فروتنانه» خود گزینشی «هوشمندانه» بوده است. گویی وجهی عاطفی و حتی شاعرانه‌ای به موضوع می‌بخشید. این خبر را با تصویری همراه می‌سازد که تاثیرش بر ذهن خواننده مضاعف است. علاوه بر این برای دانشجوی کم‌تجربه‌ای مثل من «بار امانت کتاب ایران» هم مفهوم چندان دقیق و روشنی نبود. فقط می‌دانستم باید دلالت بر نقشی اثربخش و وظیفه‌ای خطیر داشته باشد. شاید هم بیشتر شیفتهء ترکیب این چند کلمه بودم. نمی‌دانم. اما اساساً تشبیه جریان تولید، نشر، توزیع و مطالعه کتاب به بار امانتی که باید فرد یا افرادی به دوش بکشند، تشبیه زیبایی بود. حتی اگر از جرئیات ماجرا خبر نداشته باشی، پیامی اثرگذار است و خبر از رخدادی باشکوه می‌دهد. سرانجام کتاب مرجع‌شناسی و چند اثر دیگر را مشتاقانه خواندم و در کنکور کارشناسی ارشد کتابداری قبول شدم. ده سالی هم گذشت و در این مدت هم جناب کامران فانی را ندیدم. اما هر بار که اسمشان را می شنیدم یا خبری، مصاحبه‌ای، یادداشتی دربارهء ایشان می‌خواندم دوباره این جمله برایم تداعی می‌شد: «کامران فانی که بار امانت کتاب ایران را فروتنانه بر دوش دارد». گویی در ذهنم اسم استاد فانی با این جمله پیوند خورده بود. در این ده سال دوره کارشناسی ارشد و دکترا را پشت سر گذاشتم؛ و بعد از چهار و سال و نیم دوری از وطن به ایران بازگشتم. چند ماهی پس از بازگشت، عضو هیئت مدیره انجمن کتابداری و اطلاع‌رسانی شدم و در اغلب جلسات انجمن شرکت می‌کردم. تا روزی در یکی از نشست‌ها در کتابخانه ملی جناب فانی را دیدم. به راستی که تداعی و تجسم همان جمله بود. فروتنی نخستین ویژگی بارزی است که می‌توان در او دید. در یکی از ردیف‌های میانی سالن نشسته بود و با دقت به مباحثی که طرح می‌شد گوش می‌داد. بعدها در برخی از جلسه‌ها و مراسم افتخار داشتم که پای صحبتشان بنشینم و از دانش و بینش عمیقی که دارند، نکته‌ها بیاموزم. در میزگردی هم دربارهء کتاب ارزشمند «فلسفهء کتابداری و اطلاع‌رسانی» – اثر سرکار خانم رهادوست – همراه ایشان شرکت داشتم که گزارش کامل آن گفتگو در نشریه «شیرازه» منتشر شد. بی‌تردید منش و شخصیت بزرگان بی‌ادعایی همچون استاد فانی، برای بسیاری الهام‌بخش است. آنان بی‌هیاهو و همراه با آرامشی عالمانه خدمات ارزنده خود را در پای درخت تنومند فرهنگ و ادب این سرزمین نثار کرده‌اند. از تعریف و تمجید دیگران نیز بی‌نیازند و به درستی هدفی که برگزیده‌اند باور دارند. گرچه افتخار شاگردی مستقیم یا همکاری با ایشان را تاکنون نداشتم اما به وجودشان افتخار می‌کنم. بی‌تردید نقش و سهمی که در پیشبرد دانش و فرهنگ این سرزمین داشته‌اند بر اهالی فرهنگ و هنر پوشیده نیست. در سال روز تولد این شخصیت فرهیخته، برایشان صمیمانه آرزوی سلامت و بهروزی دارم. برای کامران فانی که بار امانت کتاب این سرزمین را همچنان فروتنانه بر دوش دارد. گام‌هایش پرتوان و استوار باد.

سمعک

مردی متوجه شد که گوش همسرش سنگین شده و شنوایی اش کم شده است ...

به نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذارد ولی نمی دانست این موضوع را چگونه با او درمیان بگذارد.

به این خاطر، نزد دکتر خانوادگی شان رفت و مشکل را با او درمیان گذاشت.

دکتر گفت: برای اینکه بتوانی دقیقتر به من بگویی که میزان ناشنوایی همسرت چقدر است، آزمایش ساده ای وجود دارد. این کار را انجام بده و جوابش را به من بگو...

 « ابتدا در فاصله 4 متری او بایست و با صدای معمولی، مطلبی را به او بگو. اگر نشنید، همین کار را در فاصله 3 متری تکرار کن. بعد در 2 متری و به همین ترتیب تا بالاخره جواب بدهد. »

 آن شب همسر آن مرد در آشپزخانه سرگرم تهیه شام بود و خود او در اتاق پذیرایی نشسته بود. مرد به خودش گفت: الان فاصله ما حدود 4 متر است. بگذار امتحان کنم.

 سپس با صدای معمولی از همسرش پرسید:

« عزیزم ، شام چی داریم؟ »

 جوابی نشنید بعد بلند شد و یک متر به جلوتر به سمت آشپزخانه رفت و همان سوال را دوباره پرسید و باز هم جوابی نشنید. بازهم جلوتر رفت و به درب آشپزخانه رسید. سوالش را تکرار کرد و بازهم جوابی نشنید. این بار جلوتر رفت و درست از پشت همسرش گفت:

« عزیزم شام چی داریم؟ »

 و همسرش گفت:

« مگه کری؟! » برای چهارمین بار میگم: « خوراک مرغ » !!

به گزارش لیزنا، انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران در نظر دارد به پاس خدمات شادروان دکتر عباس حری در پیشبرد آموزش و پژوهش، مجموعه مقالاتی را با عنوان یادنامه حرّی در قالب یک کتاب منتشر کند. حیطه موضوعی این کتاب علوم انسانی و علوم اجتماعی، به ویژه کتابداری و علم اطلاعات، در نظر گرفته شده است و قرار است در اسفند ماه 1392مصادف با سالگرد درگذشت دکتر حری منتشر شود. هدف انجمن آن است مجموعه ای به دست دهد که مستمراً مورد مراجعه و استناد دانشجویان و دانش پژوهان قرار گیرد.

بر همین اساس، از دانشجویان و دانش آموختگان کتابداری و علم اطلاعات دعوت شده است، برای غنای این مجموعه با ارسال مقاله ای انتشار نیافته از خود، در تحقق این منظور یاری نمایند.

 انتخاب موضوع مقاله در محدوده علوم اجتماعی، کتابداری، و علم اطلاعات در اختیار دانشجویان و دانش آموختگان است. در صورتی که مقاله ارسالی ترجمه است، لازم است یک کپی از اصل مقاله را هم همراه ترجمه ارسال شود. به علاوه، به خاطر محدودیت گنجایش کتاب، مقاله بین 3 تا 4 تا هزار کلمه باشد.

 علاقه مندان می بایست مقاله خود را تا پایان مهرماه با استفاده از پست الکترونیکی ، در اختیار دکتر نورالله مرادی قرار دهند تا فرصت برای آماده سازی و چاپ آن در موعد مقرر وجود داشته باشد.nmoradi1321@gmail.com

 از آنجا که نخستین مقاله مجموعه به شرح حال و خدمات و آثار دکتر حری اختصاص دارد، از پرداختن به شرح حال و بیان خاطرات خودداری گردد. نقد و بررسی آثار و افکار ایشان، البته از این قاعده مستثنی است و از آن استقبال می شود.

 مقالاتی که دریافت می شود برای داوری به صاحبنظران سپرده می شود و پس از تأیید آنان پذیرفته می شود

یک ناشر معتقد است: تنها راه فروش بیش‌تر کتاب این است که مردم آن را بپسندند، وگرنه تبلیغ هم بر فروش کتاب تأثیری نخواهد داشت.

علی علمی، مدیر نشر پیکان، در گفت‌و‌گو با خبرنگار کتاب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی ضرورت تبلیغ کتاب، گفت: کتاب‌ها از نظر نیاز به تبلیغ دو دسته هستند؛ دسته‌ای از کتاب‌ها علمی هستند و کسانی که با آن‌ها سروکار دارند، متوجه انتشارشان نمی‌شوند؛ در نتیجه باید برای معرفی آن‌ها به مردم، تبلیغ و اطلاع‌رسانی انجام شود. دسته‌ی دیگر کتاب‌های عامه‌پسند و رمان هستند. برای این کتاب‌ها تبلیغ فایده‌ای ندارد و تبلیغ واقعی برای آن‌ها، معرفی سینه به سینه‌ای است که مردم خود انجام می‌دهند.

او افزود: نقد کتاب که هزینه‌ای هم برای ناشر ندارد، لازم و مؤثر است، اما رمان نیازی به تبلیغ ندارد؛ مگر این‌که نویسنده‌اش فرد شناخته‌شده‌ای باشد و مردم منتظر انتشار اثرش باشند. ما برای کتاب‌های خود آگهی نمی‌دهیم؛ چراکه کتاب‌های ما بیش‌تر جنبه‌ی عمومی دارند و به صورت سینه به سینه معرفی می‌شوند. تیراژ کتاب هم به قدری پایین است که هزینه کردن برای تبلیغ آن به‌صرفه نیست.

علمی همچنین عنوان کرد: ما در این سال‌ها رمان‌هایی داشته‌ایم که برای آن‌ها پول آگهی داده‌ایم و آن‌ها را تبلیغ کرده‌ایم، اما فروش خوبی نداشته‌اند و فروش‌شان کم‌تر از کتاب‌هایی بوده که آگهی نداشته‌اند. با این حال، کتاب باید در رسانه‌های مختلف نقد شود. نقد شدن کتاب بویژه در رادیو و تلویزیون، بر میزان فروش آن هم تأثیر دارد.

او در ادامه گفت: با وجود اثرگذاری برنامه‌های معرفی و نقد کتاب، ما تا به حال برای این‌که در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی، درباره‌ی کتاب‌های‌مان صحبت شود، به هیچ احدالناسی پول نداده‌ایم، اما همیشه دو نسخه از کتاب‌های‌مان را برای رسانه‌ها می‌فرستیم. گاهی هم برای روزنامه‌ها کتاب می‌فرستیم و آن‌ها کتاب‌های‌مان را معرفی می‌کنند، اما به طور کلی کتاب را باید مردم بپسندند و به یکدیگر معرفی کنند. نمی‌توان با تبلیغات، کتاب فروخت، درباره‌ی فیلم هم همین‌طور است، تا وقتی مردم کتاب یا فیلمی را نپسندند، آن کتاب یا فیلم هرقدر هم تبلیغ داشته باشد، نمی‌فروشد.